Juul van Loon op het derde schavot

Het Wilhelmus klinkt door de luidsprekers. De mountainbike-mannen van de Masters 30+ pinken een traantje weg. Pim Hackmann staat op de hoogste trede, met een roodwitblauwe trui aan. Naast hem staan Christian de Graaff en Juul van Loon. Hackmann is de enige van de drie, en eigenlijk van het hele startveld, die na het podium mag denken aan het zelf ontwerpen van zijn kampioenstrui.

‘Ik ben blij met brons,’ zegt Tactic-sponsored coureur Juul van Loon na zijn derde plek. ‘Ik was totaal leeg en vroeg me af of ik het podium überhaupt zou halen. Eigenlijk had ik net iets te veel gegeven en was ik bang dat ik in de finale ingehaald zou worden. Joan, de trainer, schreeuwde vanaf de kant dat ik genoeg marge had en dat was wat ik wilde horen. In de laatste twintig kilometer zou niemand me meer passeren, als ik mijn ritme zou behouden. Dat is gelukt.’

Mountainbiken door de Voerstreek

Juul van Loon glundert en laat zijn medaille zien. ‘Als ik slimmer had gereden had ik goud of zilver kunnen pakken.’

Het Nederlands kampioenschap mountainbike is een vast onderdeel van de Bart Brentjens Challenge die ieder jaar in Eijsden plaatsvindt. Op 10 oktober komen de mountainbikers samen voor de zestiende keer. De Limburgse heuvels en de Belgische Voerstreek bieden een ideale locatie, door de veelzijdigheid van het landschap: klimmen, dalen, rechte stukken, bochtige singletracks en veel publiek. Stuk voor stuk de ingrediënten voor een succesvol evenement.

‘Ik ben hier al een week en heb iedere meter van het parcours verkend’, zegt Van Loon in zijn zelfontworpen wielerkleding. Van tevoren maak ik een plan en als ik fysiek en mentaal in staat ben dit plan uit te voeren, weet ik dat ik goed kan presteren.’

De mountainbike opnieuw op gang trekken

Deze editie startte Van Loon verder achteraan dan dat hij gewend was geweest, omdat hij met een andere licentie reed. Er stonden zeker wel honderd hongerige fietsers voor hem en allen gingen ze voor hetzelfde doel: 105 km zo hard mogelijk fietsen, jagend op een goed eindresultaat en daarbij 2000 hoogtemeters verteren.

Van Loon, in Tactic tenue, in de bevoorradingszone

‘Als ik de chaos van de eerste kilometers goed kan doorkomen is al aan een grote opgave voldaan,’ weet Van Loon uit ervaring. Hij vertelt dat het er bij de start van het NK altijd fanatiek aan toe gaat en dat iedereen zijn plekje veilig wil stellen. ‘Daarbij is veel geoorloofd,’ volgens Van Loon.

Het lukt hem de rust te behouden en in het zadel in blijven, ondanks dat er plotseling een renner voor hem tot stilstand kwam. Van Loon remde al zijn snelheid weg. Zijn goede begin leek in rook op te zijn gegaan, want hij werd voorbijgestreefd door zeker twintig renners. Daarna werd het een inhaalwedstrijd. Er volgden klimmetjes, flessenhalzen en een bramenstruik die in de weg stond. De trapper van zijn fiets raakte erin verstrikt, maar binnen een mum van tijd trok hij hem weer los en trok hij zichzelf weer op gang.

Vechten voor plek drie

‘Ik reed als een kip zonder kop,’ zegt Juul. ‘Ik reed te hard, maar wel op plek twee. Het goud was weg en harder kon ik echt niet. Wel kon ik mee met een groepje en het podium bleef haalbaar. Dat was een echte meevaller.’

Een lekke achterband leek zijn feestje te bederven, maar hij wist wat hij moest doen. Tijdens zijn verkenningen had hij hier al twee keer lek gereden. In twintig seconden kon hij het gat met een plug dichtmaken. ‘Na deze tegenvaller moest ik wel even herstellen en mijn plan gaan bijstellen. Ik wilde per se plek drie.’

Tijdens de koers bleven meevallers en tegenvallers elkaar afwisselen. Van Loon speelde met zijn krachten en maakte naar eigen zeggen wat onnodige stuurfouten. Tot zijn geluk bleek op het moment dat hij bijna niet meer verder kon, er een gat te zijn. Zijn begeleider Joan hielp hem over het dode punt heen.

Hackmann kan eigen wielerkleding ontwerpen

Grupetto compacto, vroeg in de koers

Na vier uur en vier minuten passeerde Juul de eindstreep, opgelucht en helemaal leeg. Brons hing enkele minuten later om zijn nek. ‘Ik hard gewerkt voor mijn eerste medaille op een officieel NK. Brons betekent daarom veel voor mij.’

‘Dat Hackmann uiteindelijk zelfs de kans kreeg om De Graaff (succesvol) te kloppen in de sprint en daarmee de kans greep om een jaar lang in een schitterend, nieuw rood-wit-blauw kampioenstrui te rijden, levert me geen ‘wat als’ gevoel op.’ Ik ben blij. Toch weet ik dat ik met iets meer geluk en oplettender koersen wel zilver of zelfs goud had kunnen winnen en dan had ik nieuwe wielerkleding hebben kunnen ontwerpen.’

© Bikesight.nl 2013-2020 | Alle teksten zijn eigendom van Juul van Loon T&C | Contact: info@bikesight.nl

Foto’s: Juul van Loon, Gerrie Dijnink en Wil Sleijpen